फुलाचे आत्मकथन | Autobiography of flower in Marathi (350 words)
मी बागेत फुलणारे एक प्रसिद्ध फुल आहे व तुम्ही सर्वजण मला ओळखतच असाल. मी फुलांचा राजा गुलाब बोलतोय. मी सध्या एका बागेत फुललेलो आहे. माझा जन्म याच उद्यानात झाला होता.
दोन दिवसांआधी मी पण माझ्या बाजूला असलेल्या या काटेरी आणि कोमल फाद्यांवर माझ्या भावांप्रमाणे झुलत होतो. कळीच्या रूपात स्वताला पाहून मनातल्या मनात विचार करीत होतो की एक दिवस मी पण सुंदर फुल बनेल. आणि वाट पाहता पाहता तो दिवस पण आला मी एक सुंदर फुल बनलो.
माझ्या सुगंधामुळे मधमाश्या व भवरे माझ्या आजूबाजूला गोळा होऊ लागले. सकाळ सकाळी दव बिंदूनी माझी आंघोळ घातली. जोरदार हवेने माझा चेहरा पुसला आणि सूर्याच्या प्रकाशात मी खेळणे शिकलो. वसंत ऋतु मध्ये तर माझी शोभा आणखीनच वाढते. माझ्या चारही बाजूंना गुलाबाचा गुलाब दिसतात.
या शिवाय उद्यानात असलेले माझे अन्य फुल मित्र चंपा, चमेली, जुही, सूर्यफूल, रातराणी इत्यादी फुले उद्यानाची शोभा आणखीनच वाढवतात. आम्ही सर्वजण उद्यानात येणारे लहान मुले, मोठे व वृद्ध लोकांचे लक्ष खेचून घेतात. जर कोणी मला हात लावण्याची किंवा तोडण्याची चेष्टा केली तर माझे काटे माझे रक्षण करतात.
मी फक्त मधमाशांना माझा रस देत नाही तर पर्यावरणालाही प्रदूषण मुक्त ठेवण्यासाठी प्रयत्न करतो. माझ्या सुगंधाने वातावरणाला सुगंधित व मोहक करून देतो. आजकाल काही लोक मला विनाकारण तोडून घेतात. काही लोक मला तोडून मशीनी मध्ये टाकून देतात. तेथे माझ्या पाकळ्या पासून सुगंधित परफ्यूम व गुलाबजल तयार केले जाते. या सर्व गोष्टींचा उपयोग सौंदर्यप्रसाधनात केला जातो.
या शिवाय माझ्या पाकळ्या पासून गुलकंद, शरबत, तेल व आयुर्वेदिक औषधे देखील बनवली जातात. जगभरात 22 सप्टेंबरला तर भारतात 7 फेब्रुवारीला माझ्या सन्मानार्थ 'गुलाब दिवस साजरा' केला जातो. आपल्या देशाचे प्रथम पंतप्रधान पंडित जवाहरलाल नेहरू त्यांच्या जॅकेटमध्ये नेहमी गुलाबाचे फुल लावत असत. पंडित नेहरूंना लहान मुले आवडत असत. याशिवाय सत्कार समारंभात गुलाबाचेच पुष्प देऊन स्वागत केले जाते.
मानव जातीसाठी माझे भरपूर उपयोग आहेत. परंतु काही लोक कारण नसताना निर्दयपणे मला तोडून टाकतात. मला तोडल्यावर मी हळू हळू सुकू लागतो. म्हणून जर तुम्ही दुरूनच माझ्या सुंदरतेचा आस्वाद घ्याल तर मला खूप आनंद होईल.
***
फुलांची आत्मकथा मराठी निबंध | Autobiography of Flower in Marathi (250 words)
मी एक फूल आहे. मला पाहून प्रत्येकाचे मन मोहित होते. लोक मला अनेक नावांनी ओळखतात जसे चमेली, झेंडू, गुलाब, कमळ, सुर्यफुल, चंपा, मोगरा, जास्वंद इत्यादी. माझे अस्तित्व तेव्हापासून आहे जेव्हा या निसर्गाची निर्मिती झाली होती. मी निसर्गाची एक सुंदर कृती आहे, माझा सुगंध लोकांना खूप आवडतो.
मी तेव्हापासून आहे जेव्हापासून परमेश्वर आहे. कारण परमेश्वराची पूजा मलाच चढवून केली जाते. मी पृथ्वीवरील प्रत्येक कानाकोपऱ्यात सापडतो. जेव्हा मी वाऱ्याच्या वेगाने हलतो तेव्हा माझे सुंदर रूप पाहून प्रत्येक जण मंत्रमुग्ध होतो. सुगंधाची उत्पत्ती माझ्यापासून याच्या झाली आहे. माझ्यावर साक्षात देवी लक्ष्मीचा निवास आहे. मी बागेत बहरणारा फुल आहे सर्वजन माझ्या रंगांनी परिचित आहेत.
आज मी अनेक लोकांसाठी रोजगाराचे साधन बनलो आहे. माझे सौंदर्य वेगळेच आहे, मी सूर्याच्या पहिल्या किरणांसोबत स्वतःला मोकळे करून फुलतो. माझे सौंदर्य पाहून लोक माझ्याकडे आकर्षित होतात. माझ्या पाकळ्या अतिशय मऊ व मुलायम असतात, आणि माझ्या मधून वेगवेगळ्या प्रकारची सुगंधित स्मेल येते. परंतु जेव्हा लोक मला विनाकारण तोडतात तेव्हा मला खूप दुःख होते ते मला तोडून थोडा वेळ वापरून फेकून देतात.
या जगात माझे आयुष्य खूप कमी दिवसांचे असते, परंतु तरीही मी आनंदित राहतो. दुसऱ्यांच्या चेहर्यायावर आनंद पसरवण्याचे कार्य मी करतो. मी प्रत्येकाच्या सुख-दुःखात कामी येतो. जेव्हा महान लोकांचा सन्मान केला जातो तेव्हा माझी माळा बनवून त्यांना घातली जाते. जेव्हा एखाद्या व्यक्तीचा मृत्यू होतो तेव्हाही लोक माझा उपयोग करतात. मला परमेश्वराच्या चरणांमध्ये चढवले जाते. मी लाल, हिरवा, गुलाबी, निळा, पांढरा इत्यादी वेगवेगळ्या रंगांमध्ये आढळतो. जेव्हा मी फुलतो तेव्हा मधमाश्या व भवरे माझ्यावर येऊन बसतात. मी आयुर्वेदिक औषधी म्हणूनही वापरला जातो. दररोज बाग बगीचा मध्ये फुलून त्यांची शोभा वाढवतो. परंतु जेव्हा मी सुकून जातो तेव्हा मला कचर्‍यात फेकून दिले जाते आणि अशा पद्धतीने माझे अस्तित्व नष्ट होते.