Advertisement

माझा आवडता खेळ कबड्डी मराठी निबंध | Maza Avadta Khel kabaddi Marathi Nibandh.

माझा आवडता खेळ कबड्डी | Maza Avadta Khel kabaddi)

खेळणे आरोग्यासाठी खूपच उपयोगाचे असते. खेळ कोणताही असो तो तंदुरुस्ती आणि ताजेपणा निर्माण करतो. ज्या विद्यार्थ्यांना आयुष्यात यशस्वी व्हावे असे वाटते त्यांनी मैदानी खेळ खेळायला हवे. एकी कडे क्रिकेट, टेनिस, फुटबॉल, हॉलिबॉल इत्यादी विदेश खेळ आहेत, हे खेळ महागडे आहेत यात साहित्याची आवश्यकता असते. तर दुसरी कडे कोणताही खर्च न करता खेळता येणारे खेळ म्हणजे कब्बडी, खोखो, कुस्ती इत्यादी. मला इतर खेळाच्या तुलनेत कब्बडी अतिप्रिय आहे. कबड्डी माझा आवडता खेळ आहे.


कबड्डी ला खेळण्यासाठी जास्त जागेची पण आवश्यकता नसते कमी जागेत देखील हा खेळ खेळता येतो. लहान मैदानात मधोमध एक रेखा मारली जाते. खेळाडूंना दोन संघात वाटले जाते. प्रत्येक संघामध्ये 8 खेळाडू असतात. दोघी संघ रेषेच्या दोघी बाजूंना उभे राहतात. आधी कोणत्याही एका संघाचा खेळाडू दुसऱ्या बाजूला जातो, विरुद्ध पक्षाच्या खेळाडूंना स्पर्श करण्याचा प्रयत्न करतो. जर दुसऱ्या संघातील खेळाडूंनी त्याला पकडून घेतले तर तो आऊट धरला जातो, पण जर तो कोणत्याही एक किंवा एकापेक्षा जास्त खेळाडूंना हात लावून रेषेच्या अलीकडे येऊन गेला तर त्यांच्याद्वारे स्पर्श झालेले सर्व खेळाडू बाद होतात. 


मला कबड्डी खेळ अवडण्यामागे खूप सारी कारणे आहेत. या खेळाला खेळण्यासाठी जास्त जागेची गरज पडत नाही. घराच्या मोकळ्या जागेत देखील आपण याला खेळू शकतो. याला खेळण्यासाठी काहीही साहित्य खर्च लागत नाही. आरोग्यासाठी हा खेळ खूपच चांगला आहे. यात खेळाडूंना निरंतर पळत राहावे लागते ज्या मुळे शरीराचा चांगला व्यायाम होऊन जातो. माझी इच्छा आहे की कबड्डी ला शाळा व कॉलेजमध्ये अनिवार्य करायला हवे. विदेशी खेळ खेळण्या ऐवजी भारतीय खेळाणां महत्त्व द्यायला हवे.


माझा आवडता खेळ कबड्डी | Maza Avadta Khel kabaddi

आपल्या देशात अनेक खेळ खेळले जातात. पण माझा आवडता खेळ कबड्डी आहे. कबड्डी हा अतिशय स्वस्त, सोपा आणि आरोग्यवर्धक खेळ आहे. कबड्डी खेळायला कोणत्याही प्रकारचे सामान आवश्यक नसते. काही वर्षाआधी कबड्डी फक्त पंजाब मध्ये खेळला जायचा पण आताच्या काळात भारतासह नेपाळ, पाकिस्तान, श्रीलंका इत्यादी देशात खेळला जातो. कबड्डीला भारतातील वेगवेगळ्या भागात वेगवेगळ्या नावांनी ओळखले जाते. हा खेळ जवळपास चार हजार वर्ष जुना आहे. कबड्डीच्या उल्लेख महाभारतात पण केला गेला आहे. कबड्डी खेळण्यासाठी ताकत आणि समजदारी आवश्यक असतात. 


कबड्डीचे खेळ दोन संघामध्ये खेळले जातात. प्रत्येक संघात 7-7 सदस्य असतात. कबड्डीच्या मैदानाचे माप जवळपास 13 मीटर लांब आणि 10 मीटर रुंद असते. या मैदानाला मध्यभागी रेष मारून दोन भागात वाटले जाते. मैदानात प्रवेश केल्यानंतर टॉस केली जाते. टॉस जिंकणाऱ्या टीम ला दुसऱ्या टीमच्या भागात जाऊन खेळाडूंना हात लावून बाद करायचे असते. जर खेळाडू दुसऱ्या टीमच्या भागात जाऊन कोणत्याही खेळाडूला हात लाऊन येऊन गेला तर त्याला एक अंक मिळतो. आणि ज्या खेळाडूला हात लावला आहे त्या खेळाडूला काही वेळासाठी मैदानाच्या बाहेर जावे लागते. जर दुसऱ्या टीमच्या खेळाडूंनी हात लावून बाद करणाऱ्या या टीमच्या खेळाडूला पकडून घेतले, तर त्यांना अंक प्राप्त होतात आणि या टीमच्या खेळाडू ला बाहेर जावे लागते. 


आज कबड्डी बांगलादेशचा राष्ट्रीय खेळ आहे. कबड्डीला आता आंतरराष्ट्रीय खेळामध्ये सामील केले आहे, ज्यामुळे कबड्डी अधिकच लोकप्रिय होत आहे. आजकल महिला देखील कबड्डी खेळत आहेत. कबड्डी खेळ स्फूर्ती आणि शक्तीचा खेळ आहे. म्हणून सर्वांनी कबड्डी खेळायला हवे.