माझा आवडता खेळ खो खो | Maza Avadta Khel KHO KHO (250 शब्द)
आपल्या देशात विविध परंपरागत खेळ खेळले जातात. आपल्या देशातील या परंपरागत खेळांना खेळण्यासाठी कोणत्याही साहित्याची गरज नसते. म्हणून श्रीमंतांपासून ते गरिबापर्यंत कोणीही या खेळांना खेळू शकतो.
आजकल कॉम्प्युटर व मोबाईल च्या युगात खेळाचे महत्त्व कमी होत आहे. आता अधिकांश मुले मोबाईल मध्येच गेम खेळत राहतात. जास्त वेळ बसून मोबाईल वापरल्याने शरीराची वाढ थाबून जाते, आणि स्नायू कमजोर राहून जातात. आपल्या देशात हॉकी, कब्बडी, खोखो ई. परंपरागत खेळ खेळले जातात. यात माझा आवडता खेळ खो खो आहे.
खो खो खेळल्याने माझे पूर्ण शरीर तंदुरुस्त राहते आणि सोबतच विचार करण्याची क्षमता देखील वाढते. या खेळाला खेळल्याने मी एकग्रतेने अभ्यास करतो. खो खो खेळल्याने शरीरात रक्तस्त्राव जोरात होतो आणि माझे शरीर स्वस्थ राहते. खोखो ला खेळण्यासाठी 51 फूट रुंद आणि 111 फूट लांब मैदानाची आवश्यकता असते. मैदानाच्या दोघी बाजूंना 10 फूट जागा सोडून 4 फूट लांब खांब गाडले जातात. या खेळाला खेळण्यासाठी दोन संघाची आवश्यकता असते. ज्यात प्रत्येक संघात 9 खेळाडू आणि 8 अतिरिक्त खेळाडू असतात. हे 8 अतिरिक्त खेळाडू या साठी असतात कारणं जर खेळताना कोण्या खेळाडूला दुखापत झाली तर त्याच्या जागी या मधून एकाला टीम मध्ये पाठवले जाते.
प्रत्येक संघाला खेळण्यासाठी 7 मिनिटे दिली जातात. प्रत्येक संघातून एक एक खेळाडू ला उभे केले जाते. बसलेली टीम ला दुसऱ्या टीम च्या खेळाडूला पकडायचे असते. जेव्हा पकडणारा दुसऱ्या टीम च्या खेळाडू च्या जवळ पोहोचतो तेव्हा आपल्या टीम च्या बसलेल्या खेळाडूला हात लाऊन खो म्हणतो आणि त्याच्या जागी तो बसून जातो व ज्या खेळाडूला खो म्हटले तो उठून दुसऱ्या टीम च्या खेळाडूला पकडतो. हीच प्रक्रिया विरोधी टीम पण करते.
खो खो खेळण्यासाठी तंदुरुस्ती आणि स्फूर्तीची आवश्यकता असते. या खेळाला खेळल्याने शरीरातील रोग प्रतिरोधक क्षमता वाढून शरीराचा विकास होतो. मी रोज माझ्या मित्रासोबत खो खो खेळतो मला खोखो हा खेळ खूपच आवडतो.
--समाप्त--
माझा आवडता खेळ मराठी निबंध | Maza Avadta Khel marathi nibandh (400 शब्द)
भारतातली लोकप्रिय खेळांपैकी एक असलेला खोखो माझा आवडता खेळ आहे. कब्बडी खेळाप्रमाणेच खोखो हा आपल्या देशाचा पारंपरिक खेळ आहे. प्राचीन काळापासून खो खो चा खेळ खेळला जात आहे. खो खो चे जन्मस्थान बडोदा शहराला मानले जाते. हा खेळ गुजरात सोबत मध्य प्रदेश, महाराष्ट्र आणि पंजाब प्रांतात प्रसिद्ध आहे. या खेळाला खेळण्यासाठी कोणत्याही प्रकारच्या महागड्या साहित्याची आवश्यकता नसते. म्हणूनच काही लोकांचे मानणे आहे की खोखो हा खेळ गरिबांचा खेळ आहे. परंतु जर खो खो गरिबांचा खेळ राहिला असता तर तो भारतात एवढा लोकप्रिय झालाच नसता.
आज गावागावात खो खो चा खेळ खेळला जातो. मला हॉकी, फुटबॉल, क्रिकेट, बॅडमिंटन इत्यादी अनेक खेळ खेळायला आवडते. परंतु या सर्वांमध्ये जो खेळ मला सर्वाधिक आवडतो तो म्हणजे खो खो होय. खोखो हा खेळ खूप साहसी खेळ आहे. या खेळाला खेळताना शरीराला इजा होण्याची देखील शक्यता असते. परंतु नरम वाळू मध्ये खेळल्याने जास्त इजा होण्याची शक्यता टाळता येते. मला लहानपणापासून खो खो खेळण्याची आवड आहे. तुम्ही असेही म्हणू शकता की माझे अर्धे बालपण खो खो खेळण्यात गेले आहे. आणि मी बऱ्याचदा खो खो खेळण्यासाठी जिल्हा स्तरावर देखील गेलो आहे. खो खो मध्ये उत्तम खेळाडू म्हणून माझी ओळख आहे. आणि यासाठी मला अनेक पुरस्कार व ट्रॉफी मिळाल्या आहेत.
खो खो चे खेळ खेळणे खूप सोपे आहे. या खेळात खूप कमी नियम असतात. खो खो खेळात दोन संघ असतात. प्रत्येक संघात 9 सदस्य असतात. या खेळल्या खेळणाऱ्या खेळाडू मध्ये स्फूर्ती असणे अत्यंत आवश्यक आहे. खो खो ला खेळण्यासाठी 111 फूट लांब आणि 51 फूट रुंद मैदानाची आवश्यकता असते. मैदानाच्या दोन्ही बाजूला थोडी थोडी जागा सोडून 4-4 फूट उंच लाकडाचे खांब लावले जातात. खो खो खेळताना कोणत्याही एका संघाचे 8 खेळाडू या खांबांच्या मधोमध एका रांगेत एकमेकांकडे पाठ करून बसतात. आणि दुसऱ्या संघाचे खेळाडू पडतात. हा खेळ मोकळ्या मैदानात खेळाला जातो.
मला माझ्या मित्रांसोबत खो खो खेळायला खूप आवडते. खोखो खेळल्याने मला आनंदाची प्राप्ती होते. खो खो खेळण्याचे अनेक स्वास्थ्यवर्धक फायदे आहेत. खो खो खेळल्याने शरीराचे हाड मजबूत होतात. या खेळाला खेळल्याने विचार करण्याची क्षमता वाढते. जीवनात ताणतणाव कमी वाटतो. खो खो खेळल्यानंतर मला खूप ऊर्जावान वाटते. अशा पद्धतीने खो खो खेळण्याचे अनेक फायदे असल्याने प्रत्येकाने खो खो खेळायला हवे.
--समाप्त--